Alpenhoorn

De Alpenhoorn is – naar men vermoedt – zeker zo’n 2000 jaar oud. Keltische stammen die in het noordelijk deel van de Alpen thuis waren, zijn waarschijnlijk de eerste gebruikers van een Alpenhoorn; een signaalinstrument voor de herders.
Een soortgelijk gebouwde hoorn werd toen al in Nederland aangeblazen: de midwinterhoorn. Ook daar waren het de Kelten die het eerst op het instrument bliezen. Zij trokken verder en de Saksen namen het instrument over.

 

De alphoorn werd oorspronkelijk in het alpengebied gebruikt bij het hoeden van koeien en schapen. Met het instrument maakte men het vee voor het melken rustig door het te laten luisteren naar de klanken van de alphoorn. Ook gaf men hiermee boodschappen aan elkaar en aan thuis door.

 

De alpenhoorn is ontstaan uit de midwinterhoorn. Het grote verschil is dat hij veel langer is. Een midwinterhoorn is ongeveer 1,40m lang (varieert van streek tot streek) en een alpenhoorn is minstens 3 meter lang. De Alpenhoorn is helemaal van hout gemaakt, waardoor het geluid zacht is. Hij wordt staand bespeeld